دیشب نشستم و اسامی مقالههایی که برای کارم بهشون احتیاج داشتم رو مرتب کردم. چیزی که لزوما به تجربهی ایران بودن ربطی نداره ولی خوب به هر حال من از اساتید ایرانیم یاد نگرفته بودم و اینجا به مدت کوتاهی متقاعد شدم که مهمه و باید انجام بدمش یاد گرفتن نام نویسندههای مقالات بود اونم به نحو کامل. ایران که بودم وقتی میخواستم چیزی رو مطالعه کنم معمولا فقط مطالب رو نگاهی میکردم و بعد از مدتی هم متوقف میشدم. اینجا بعد از چند صحبت متوحه شدم که با هر کسی صحبت میکنی نه اینکه طرف واقعا در اون زمینه مطالعه داره خیلی مهمه که نام نویسندگان مقاله و سال انتشار رو حتما بدونی. حتی متوجه شدم که این وضوع به نظم دادن به ذهن آدم هم کمک میکنه. شاید اساسا به آدم اعتماد به نفس این موضوع رو میده که در مورد چیزی صحبت بکنه. ارجاع بده و اساسا حرفش رو هوا نباشه