ترامپ (حداقل) به مدت 4 سال رییس جمهور آمریکا خواهد بود. بله. مشکلی به فهرستی از مشکلات که هر ایرانی روزانه باید در اندیشه‌ی آن‌ها باشد اضافه شده. راه‌کاری که من پیشنهاد می‌کنم به همه عزیزانی که دغدغه‌ی آبادانی ایران و سربلندی خود و اطرافیانشون رو دارند اینه که بلند مدت فکر کنیم. منظورم از بلند مدت البته مدت زمان لازم برای تحرک عوامل ثابت در تولید نیست. منظورم فاصله گرفتن از دام روز و ماه و اندیشه کردن و برنامه‌ریزی در افق‌های چند‌ساله‌ست. بیایید با خودمون رو راست باشیم. تقریبا هیچ کدوم از مشکلات ایران و ایرا
نیان، با یک کار انفرادی و اون هم در بازه‌ی زمانی کوتاه حل نمی‌شه. با صرف زمان کم و به صورت انفرادی البته شاید بشه رزومه ساخت؛ شاید بشه حرافی کرد؛ شاید حتی بشه منصب خوبی هم گرفت. ولی این‌ها هیچ‌کدوم به این معنی نیست که میشه دردی رو دوا کرد. البته مفتخر خواهیم بود که در ژورنال‌های متوسط به پایین مقالاتی رو به زبان انگلیسی به چاپ رسوندیم ولی افتخار نه چیزیست که دردی از دردهای جامعه دوا بکنه و نه کم هستن افرادی که خوب بتوانند به حتی کارهای نکرده‌ی خودشون افتخار بکنند. پس بازار در این زمینه اشباع شده. ترامپ 3 روز پیش وارد کاخ سفید شد. هر قدر هم که این موضوع بد باشه، پس از 4 یا 8 سال اوضاع متفاوت خواهد شد. و ما خواهیم بود با مشکلاتی نظیر خشک‌سالی در ایران، جمعیت رو به پیریِ ایران، فساد گسترده در ایران، سرمایه‌ی اجتماعی ناچیز و منابع طبیعیِ رو به اتمام در ایران.
حجم بی‌دقتی و کم‌‍مایگی در تحقیقات مربوط به ایران در علم اقتصاد حیرت آوره. البته منظور من از این جمله محکوم کردن عزیزانی که زحمت تحقیق در مورد ایران رو عهده‌دار بودند نیست که در این موضوع خودم هم در مظان اتهام کم‌کاری هستم، بلکه بیشتر مقصودم این شلختگی علمی ست که بر فرهنگ تحقیق در میان ما محققین ایرانی به چشم می‌خوره. ما همکاری معنی‌دار انجام نمی‌دهیم. ما خواهان دستیابی به نتیجه به شکل فوری هستیم. که البته هیچ وقت روش صحیحی برای مطالعه‌ای علمی نبوده و نیست. ما سال‌ها وقت داشتیم تا جواب‌هایی روشن و قابل اتکا برای مشکلات داشته باشیم. ولی در این موضوع به شکل سرسام آوری بد عمل شده. لازم نیست این عقب افتادگی 1 ساله حل بشه. نباد به فکر چاپ مقاله در اولین ژورنال دم دست بود. تحقیقات ضعیف کم نداریم. به نظرم 4 سال زمان کافی هست برای انجام پروژه‌هایی که همکاری‌های گسترده رو طلب می‌کنند. 4 سال حتی زمان کافی خواهد بود برای پرداختن به یک موضوع از زوایای گوناگون. البته منظورم به هیچ روی این نیست که به مدت 4 سال همه کار و زندگی رو رها کنیم و فقط به حل و فصل این موضوعات بپردازیم. به صورت طبیعی همه‌ی ما نیاز به ارتزاق و معاش داریم. بلعکس منظور من انجام کارهای با ابعاد معنی‌دار برای پاسخ گفتن به یک نیاز تحقیقاتی با استفاده از قدم‌های بسیار کوچک ولی در مدت طولانی است. برای نمونه اختصاص کسری کوچک از زمان روزانه به صورت مستمر و در حد امکان به شکل گروهی. تصور کنید 100 تحصیلکرده و دانشجوی تحصیلات تکمیلی اقتصاد به مدت 4 سال بر روی مسیله‌ای مربوط به ایران همکاری کنند و نتایج تحقیقات خود رو به صورت مرتب روی وبسایتی منتشر کنند. یا تصور کنید که شما در کنار و در موازات تحقیق بر روی موضوع پایان‌نامه‌ی خود یا موضوع مورد علاقه‌تون، موضوعی مشابه رو در مورد ایران هم مد نظر قرار بدید. به شما قول می‌دم که بعد از 4 سال شما نتایجی ارزشمند رو برای خودتون و جامعه‌ای که مرکز توجه شماست خلق خواهید کرد. فارق از این موضوع که ترامپ چه آسیب‌هایی به بار آورده یا نیاورده باشد.
آنتی‌نامیکس 